PrUB, JS-FS 46

© Jürgen Sarnowsky, Hamburg (2002)


1388 August 10. Marienburg.
{Regest}
Hochmeister Konrad Zöllner von Rotenstein klagt vor Papst [Urban VI.]: Witold, dessen Bruder Konrad, Karobud, Bruder König Jagiellos, und Georg haben die ihm von Herzog Semovit von Masowien verpfändete Burg Wizna mit Hilfe eines Heeres von Litauern und Russen belagert und durch Verrat  eingenommen; und sie halten sie weiterhin besetzt.

{Überlieferung}
B = OF 281, p. 47 [olim Staatsarchiv Königsberg, Formularbuch, p.24; bei Voigt fälschlich p. 28].

{Drucklegungen}
aus B Codex Diplomaticus Prussicus. Urkundensammlung zur älteren Geschichte Preußens, hrsg. v. J. Voigt, Bd. 4, 1853, ND Osnabrück 1965, S.66-67.

{Diplomatische Erörterung des Stücks}
Abschrift im Formularbuch.



{Inscriptio} Beatissime pater.
Continua cura ex periculorum formidine christiane religioni verisimiliter imminencium impulsus s[ancitatis] v[estre] clemenciam pastoralis solicitudinis excitando crebris clamoribus et querelis cogor, factum sepius repetitum et quasi a seculo non auditum  videlicet de regno Polonie ad memoriam revocare, cuius facti series et pericula christiane religioni ex eo formidanda sunt per me exposita, sepius s[ancitatis] v[estre] horum periculorum argumenta cottidie experior et maxime in facto recenti noviter sum expertus.
{Narratio} Contigit namque nuperrime in die divisionis apostolorum, quod Witoldus et Conradus frater eius duces Littuanie, Karobud frater pretensi regis Polonie, et Georgius, qui sacramentum baptismatis susceperunt, asserentes se esse fideles cristianos, ante quoddam fortalicium in {S. 67} Masovia constitutum, quod alias pro pingnore ab illustri principe Semovito duce Masovie recepi, et in eo duos de fratribus odrinis mei una cum hominibus armorum pro municione et custodia dumtaxat terrarum mearum et aliorum cristianorum fidelium locavi, quia nichil aliud utilitatis aut profectus mihi aut ordini meo afferre potuit, venerunt cum magno exercitu Littwanorum, Ruthenorum et multorum suorum familiarium Polonorum et horum precipue, qui quondam commorati fuerunt ante et in dicto fortalicio, et ab ipso tempore illo quo ad me titulo pingnoris, ut predicitur, pervenit recesserunt, habencium noticiam passuum et loci, quibus potuit ipsum fortalicium expungnari, quorum consilio et iuvamine transeuntes flumen Nare volgariter dictum fortalicium obsiderunt. Cum autem Poloni, qui in suburbio fortalicii predicti erant constituti, quique in subsidio fratis ordinis mei in ipso fortalicio presidentis amicos suos Polonos inter Littwanos et Ruthenos ante fortalicium conspicerent, statim postposita omni defensione se Littwanis et Ruthenis predictis proditorie reddiderunt. Considerans autem et perpendens dictus frater ordinis mei prodicionem propter quam fortalicium retinere seu defendere non poterat, cum paco libere abeundi cum suis consortibus Theutonicis et Pruthenis fortalicium tradidit in manus Littwanorum et Ruthenorum predictorum, ne sic proditorie unacum consortibus suis captus interimeretur aut saltem in miserabilem servitutem duceretur.
Ista, beatissime pater, apparent mala signa devote religionis cristiane et Polonorum periculosa amicicia, cum de ipsis propter concordiam et pacem, dudum inter regnum Polonie et ordinem meum factas, litteris et promissionibus firmatis sperabam me et ordinem meum esse tutum, ut nunc tali machinacione et commentu, ut predicitur, fortalicium perdidi, quibus cessantibus Littwanis et Ruthenis fuit idem impossibile expungnare. Verum, beatissime pater, cum Littwani in principio prefatum exercitum in Polonia congregaverant, fecerunt fieri rumorem, quod cum ipso conducere vellent regem Polonie ad diem et terminum placitorum inter serenissimum principem et dominum meum graciosum regem Ungarie et ipsum regem Polonie, observandum sicque per Poloniam transitum facientes prefatam prodicionem perpetrarunt, ex quibuss[ancitatis] v[estre] convincere et intelligere potest, an per Polonos pax et concordia, ut premittitur, facte et firmate sint bona fide, observate cum vero ex dicto fortalicio per Littwanos et Ruthenos fere ducentos et ultra munito, aliisque prelibus, facti sepius repetiti circumstanciis immania poterunt religioni cristiane dampna et pericula et precipue terris ordinis mei satis vicinis evenire. Supplico per s[ancitatis] v[estre] eidem cristiane religioni cuius cura et sollicitudo pro bono tranquillo ipsius statu humeris s[ancitatis] vestre eidem incumbit misericorditer provideri.
{Datierung} Datum Marienburg ipso die sancti Laurencii anno LXXXXVIII.
Zitieren dieser Edition: (1) virtuell: URL (http://www.spaetmittelalter.uni-hamburg.de/Urkundenbuch/pub/js-fs/js-fs46.htm) und Datum der Einsichtnahme; (2) im Druck: PrUB, JS-FS 46 (1388 August 10. Marienburg.)
Bearbeitungsstand: Text eingegeben (27. Februar 2002, Frauke Schmitz) – Datum überprüft (27.Februar 2002, Frauke Schmitz) – Text mit PrUB oder sonst Druck kollationiert ( 5. März 2002, Frauke Schmitz) – Text mit Or. kollationiert () – äußere Merkmale beschreiben ()
 
 
Datum der Erstanlage: Mittwoch, 27. Februar 2002 – Letzte Änderung: 17. Oktober 2002 von Jürgen Sarnowsky

Zurück zur Hamburger Homepage   / zurück zur Regestenliste für 1388.