1481.11.05.

In godes namen amen.

Ik Hermen Sund, inwoner to Hamborch, wo wol ik krenklik byn an mynem live, jodoch so byn ik myner synne unde redelicheit vulmechtich, des god en ewich loff hebbe, unde hebbe overdacht unde overtrachtet, dat ik unde en yslik mynsche io sterven mot, unde nicht wissers is den de doet unde nicht unwissers dan de stunde des dodes, alle mynschen, junk unde old, de hiir levet, in dotliker achte, unde na deme dat de vele werres an erem gude nalaten, de ane testament vorstervet. Hiirumme begere ik, oft god over my bode unde van dodes wegen affginge, sodane werre to voren tobesorgende, unde wil, dat desse iegenwardige schickinge myn leste wille unde testament wesen schal mynes gudes, dat my van nenem erfliken anvalle tokomen is, also ik dat neme uppe de stunde mynes dodes unde uppe myne sele, dat ik nenerleye erve gud upgeboret hebbe. Men dat ik hebbe unde nalate van gude, dat is myn wunnen gud, also my god dat vormyddelst mynem arbeide vorlenet heft.

Unde van deme sulven gude geve ik in godes ere umme salicheit willen myner sele unde Tibbeken, myner eeliken husvrouwen. To deme ersten bevale ik in godes gnade myne sele unde mynen liif by levende und by dode na cristliker wise.

Dar negest geve ik achte schillingh penninge to wege unde to stege. Vortmer geve ik in de ere godes mynen besten brunen rok unde enen yseren hoed, enen krevet, armwapen, cragen unde en armborst.

Vurder mer so geve ik Tybbeken, myner eeliken husvrouwen, umme denstes willen, den se by my bewiset heft, alle myn ander nalaten ghud, bewechlik unde umbewechlik, wor ik dat hebbe, bynnen efte buten Hamborch, it sy an klederen, an ingedoemte, an sulversmyde, vorguldet unde unvorguldet, it sy watterleye dat it sy, wo men dat heten wille unde moge, kleen unde grod, it sy an golde efte an gelde, wor unde by weme dat sy. Unde in allen vorbenomeden giften schal de rad to Hamborch van der stad wegen eres rechtes unvorsumet wesen.

Alle vorscreven stucke to vorwarende unde myne testamentariese to wesende, dar kese ik to de erliken lude Cord Reppener, Gotke Ratbrok, Cord van deme Hagen unde bidde se andechtigen, dat se dit testament to vorstande annamen, wan sik dat geboret, unde dat vorstan, also ik en des wol to belove unde se vor gode willen bekant syn. Unde ik wil, dat alle vorbenomeden stucke stede, vast unde unvorbroken bliven so lange, wente ik se redeliken wedderspreke. Ok geve ik mynen vorscreven testamentariesen vulle macht, icht erer welk vorstorve, dat de anderen wene kesen mogen, wo dicke des behoff is in des vorstorvenen stede.

Unde hiir hebben an unde over gewesen de erbaren heren Hinrik Salsborch unde her Evert Bokholt, radmanne to Hamborch van deme rade darsulves sunderliken togevoget, siik des to vordenkende. Desses vurder to ener tuchnisse der warheit is desser testamente twe alleens ludende dat ene uth deme anderen gesneden dor a unde b, dat ene by deme rade unde dat ander by den testamentariesen.