Zollermäßigungen für die Waren der märkischen Kaufleute in Hamburg auf dem Wege nach Flandern 1236, Dezember
ADOLFUS, DEI GRATIA COMES HOLSATIE, presentem paginam inspecturis notum fieri volumus, quod nos cum mercatoribus per Marchiam constitutis super summa exactionis sive ungelt, quam de singulis rebus, que de civitate Hamburch ad vendendum deducunt, dare consueverunt, convenimus in hunc modum: De quolibet choro tritici auf siliginis II solidos dabunt, de quo antea IIIIor solidos dare consueverant. Item de qualibet last allcycis II solidos dabunt, de qua antea IIII solides dederunt. Item de last cupri IIIIor solidos dabunt, de qua XIIII solides antea dederunt. Item de lineo panno IIIIor solidos, de quo antea XIIII dederunt. Item de quolibet vase picis vel cineris unum solidum dabunt, de quo II solidos ante dederunt. Item de qualibet mesa wede, cum quo panni colorantur, duos solidos dabunt; antea de X mesis marcam argenti dederunt. Item de vase sagiminis aleycis IIIIor solidos dabunt, de que antea VIII solidos dederunt. Item de vase sagiminis porcerum II solidos dabunt, de quo antea solidos dederunt. Item de septem last plumbi vel stanni unam marcam argenti dabunt. Hec omnia, sicut prescriptum est, dabuntur, si de Hamburg ad vendendum in Flandriam vel alias deducuntur. Si vero aliquis res suas in Hamborg vendiderit, et alias sibi res comparaverit cum quibus ad propria redire voluerit, pro eisdem rebus ungeldum non dabunt, et de panno, scilicet want, qui de Hamberg ducitur, ungeldum non dabitur. Actum in castro iuxta Hamborch, anno ab incarnatione Domini M.CC.XXX.VI., mense Decembri. Huius rei sunt testes: Henricus de Barmestede, Georgius advocatus, Albero dapifer; Christianus advocatus, Bernardus thelenearius et alii quam plures. Item mercatores de Marchia presentes erant: Lambertus Fortis, Bernardus de Herynge, Alardus de Quersted, Gerardus de Unden, Hyldebolt de Saiwedele, Conradus de Salwedele. Quod autem hec vera sunt, Stendalgensis civitas sigilli sui munimine roboravit. Teste me magistre Jordano, huius littere prelectoreZU DEUTSCH:
Wir Adolf, von Gottes Gnaden Graf von Holstein, wollen allen, die die gegenwärtige Urkunde einsehen, kundtun, daß wir mit den Kaufleuten, die in der Mark Brandenburg ansässig sind, den folgenden Vergleich geschlossen haben über den Betrag des Ungelds, das sie von den einzelnen Warengattungen, die sie zum Verkauf über Hamburg ausführen, bisher zu zahlen hatten: Von jedem Wispel Weizen oder Roggen sollen sie 2 Schilling zahlen, von dem sie bisher 4 Schilling zu zahlen hatten. Von jeder Last Hering sollen sie 2 Schilling zahlen, von der sie bisher 4 Schilling zahlten. Von der Last Kupfer sollen sie 4 Schilling zahlen, von der sie bisher 14 Schilling zahlten. Von Leinwand 4 Schilling, von der sie bisher 14 Schilling zahlten. Von jedem Faß Pech oder Asche sollen sie 1 Schilling zahlen, von dem sie vorher 2 Schilling zahlten. Von jeder Mese (Fäßchen) Waid zum Färben von Tuchen sollen sie 2 Schilling zahlen; bisher zahlten sie für 10 Mesen 1 Mark Silbers. Von dem Faß Heringsschmalz sollen sie 4 Schilling zahlen, von dem sie bisher 8 Schilling zahlten. Von dem Faß Schweineschmalz sollen sie 2 Schilling zahlen, von dem sie bisher 4 Schilling zahlten. Von 7 Lasten Blei oder Zinn sollen sie 1 Mark Silbers zahlen. Diese vorstehenden Ungeldsätze sollen gezahlt werden, wenn die Waren von Hamburg zum Verkauf nach Flandern oder anderswohin ausgeführt werden. Wenn aber jemand seine Waren in Hamburg verkauft und sich dafür andere Waren erwirbt, mit denen er nach Hause zurückkehren will, für solche Waren brauchen sie kein Ungeld zu zahlen. Und von Tuch oder Wand, das von Hamburg ausgeführt wird, braucht gleichfalls kein Ungeld gezahlt zu werden. Geschehen in der Burg bei Hamburg im Jahre nach der Geburt des Herrn 1236 im Dezember. Zeugen dieser Verhandlung sind: Heinrich von Barmtest, Georg der Vogt, Albero der Truchseß, Christian der Vogt, Bernhard der Zöllner und viele andere. Außerdem waren von den Kaufleuten aus der Mark anwesend: Lambert Fortis, Bernhard von Heringen, Alard ven Querstedt, Gerhard von Unden, Hildebold von Salzwedel, Konrad von Salzwedel. Daß aber dies wahr ist, hat die Stadt Stendal durch Befestigung ihres Siegels bekräftigt. Das bezeuge ich, Magister Jordan, der Vorleser dieser Urkunde.Original im Stadtarchiv zu Salzwedel. Original B in Hamburg verloren; nach dem 1842 verbrannten Kopialbuch des Jordan von Boizenburg gedruckt: Hamburgisches Urkundenbuch Band I Nr. 503, danach hier. Nach A gedruckt: Hanseatisches Urkundenbuch Band I Nr. 277. {Als Vorlage für die Digitalisierung diente der Nachdruck in Reincke 1939, Nr. 7, S. 15}